teatr jarmarczny, średniowieczne i renesansowe wędrowne zespoły prezentujące widowiska na jarmarkach.
teatr lalek, odmiana teatru, w którym postaci grane są przez lalki teatralne animowane przez aktora-lalkarza.
teatr ludowy, sztuka widowiskowa (prezentowana najczęściej przez teatry wiejskie) przedstawiająca zwyczaje i obrzędy ludowe związane z kalendarzem uroczystości religijnych.
teatr muzyczny, formy i gatunki teatralne posługujące się muzyką jako środkiem przekazu.
Teatr Narodowy, reprezentacyjny teatr dramatyczny, opery i baletu.
Teatr Osobny, też. Teatr Białoszewskiego (1955–63): założony przez poetę Mirona Białoszewskiego i Lecha E. Stefańskiego.
teatr otwarty, forma międzynarodowego ruchu artystycznego lat 70 XX w. związana z kulturą otwartą, też sztuką otwartą określające sposoby bycia, kreacji nastawionej na bycia otwartym na siebie i drugiego człowieka.
teatr plastyczny, inaczej teatr malarzy, teatr plastyków, teatr narracji plastycznej, w którym nośnikiem znaczeń i emocji jest obraz przenosząc istotę sztuki teatru na plastykę teatralną.
Teatr Polski, teatr otwarty 1913 w Warszawie, zbudowany, założony i kierowany przez Arnolda Szyfmana.
Teatr Rapsodyczny, teatr założony w Krakowie 1941 przez Mieczysława Kotlarczyka jako konspiracyjny. Teatr Słowa.
renesans, teatr tej epoki rozwijał się w paru kierunkach i możemy okres ten traktować jako pierwszą nowożytną reformę teatru obejmująca także barok.
romantyzm, teatr tego okresu był sprzężony z romantyczną myślą poetów i dramatem romantycznym ukształtowanym w opozycji do reguł klasycystycznych.
Teatr Rozmaitości w Warszawie działał 1829-1919 jako filia Teatru Narodowego.
teatr rzymski rozwijał się pod wpływem regionalnych obrzędów kultowych oraz kultury i teatru greckiego.
teatr studencki, tworzony przez młodzież działającą w środowiskach szkół wyższych.
teatr szkolny, początki sięgają XVI w., organizowany był na wzór teatrów studenckich w konwiktach, czyli kolegiach jezuickich dla młodzieży szlacheckiej (teatr konwiktowy), oraz w szkołach nowodworskich, podległych Akademii Krakowskiej, jako teatr żaków; stanowił syntezę elementów kościelnych, ludowych i szkolnych.
średniowieczny teatr, był związany z rozwojem chrześcijańskiego religijnego >dramatu, z tradycją antycznych mimów i świecką ludowością.
teatralna architektura, miejsce, najczęściej budowla przeznaczona do prezentacji widowisk teatralnych.
Teatralne czasopisma, wydawnictwa periodyczne poświęcone wyłącznie teatrowi.
zasady etyki teatralnej, opracowane przez K. Stanisławskiego i W. Niemirowicza-Danczenkę, stały się etyczną podstawą pracy zespołów teatralnych na całym świecie.
