O sztukach wszelakich - zadanie aktorskie
zadanie aktorskie, jedna z najważniejszych technik pracy reżysera i aktora nad rolą.
zadanie aktorskie, jedna z najważniejszych technik pracy reżysera i aktora nad rolą. Twórca inscenizacji powinien sformułować zadanie naczelne dla całego widowiska, tzw. tezę sztuki. Z jej punktu widzenia będzie dokonywał obsady; powinien wiedzieć czy szuka aktora, który grając Hamleta ma kreować zagubionego młodego człowieka, czy wytrawnego politycznego gracza. Teza pozwoli sformułować zadania dla scenografa, kompozytora a w filmie także operatora, montażysty i innych współtwórców widowiska. Następnie powinno się rozpisać zadanie naczelne na zadania cząstkowe dla poszczególnych scen i dla każdego aktora grającego w tej scenie (np. Hamlet we fragmencie sceny z Ofelią – mimo, że jest politycznym graczem – powinien pokazać, że na moment owładnęło nim uczucie miłości do niej, by później gwałtownie ją odrzucić - „Idź do klasztoru”; natomiast zadaniem dla Ofelii będzie zrealizowanie polecenia ojca Poloniusza, czyli sprowokowanie ukochanego do jasnego określenia się, czy ją kocha czy nie). Wizja postaci scenicznej powinna więc być rozpisana i sformułowana w formie zdań określających czynności i stany psychiczne odpowiednio dla całości dzieła jak i dla poszczególnych scen teatralnych czy filmowych ujęć. Są reżyserzy, którzy pozostawiają aktorowi wybór środków artystycznych (mimikę, modulację głosu, gest) dla najlepszego oddania określonego zadania. Są też tacy, którzy chcą, aby aktor wykonał zadanie w ściśle określony przez nich sposób. Technika zadania aktorskiego ułatwia realizację spektaklu (filmu), wprowadza porządek ideowy a zwłaszcza nie wprowadza chaosu interpretacyjnego u widza. Przecież widz ogląda świat przedstawiony w trakcie jego trwania i nie ma możliwości cofnięcia się w przebiegu akcji w celu zauważenia czegoś, co mu umknęło. Technika zadania aktorskiego była znana od narodzin teatru, ale swój precyzyjny wymiar uzyskała w scenariuszu intrygi improwizowanej >komedii dell’arte, a wymiar naukowy nadał jej Konstanty Stanisławski w tzw. >metodzie Stanisławskiego.
