O sztukach wszelakich - Zabłocki Franciszek
Zabłocki Franciszek (1752-1821), komediopisarz i poeta.
Hasło w >>>Wikipedii.
Zabłocki Franciszek (1752-1821), komediopisarz i poeta. Przebywał na dworze A. Górskiego. Od 1774 urzędnik w i działacz Sejmu Czteroletniego, którego idee popierał swoją twórczością (pisząc wiersze okolicznościowe, ody, bajki, listy poetyckie, sielanki, satyry, komedie) a następnie udziałem w powstaniu kościuszkowskim. Po jego upadku porzucił literaturę (1795), przyjął święcenia kapłańskie i probostwa w Górze i Końskowoli. Napisał, a właściwie>adaptował z literatury francuskiej na polskie realia ponad 50 komedii. Położył ogromne zasługi dla rozwoju polskiego teatru, gdyż pisał piękną polszczyzną, znakomicie sprawdzającą się w scenicznych dialogach, twórczo wykorzystywał wszystkie odmiany >komizmu, wzbogacał środki wyrazu scenicznego i technikę sceniczną; dał polskiej komedii barwną kolekcję typów i zachowań postaci odzwierciedlających ówczesne obyczaje i przywary sarmackich przeciwników Konstytucji 3 Maja. Do klasyki polskiej dramaturgii zaliczany jest m.in.: Fircyk w zalotach, wyst. 1781, Zabobonnik, wyst. 1781 (medal Bene Merentibus [łac. ‘Dobrze Zasłużonym’] króla Stanisława Augusta Poniatowskiego), Sarmatyzm, wyst. 1785 Król w kraju rozkoszy, wyst. 1787.
