O sztukach wszelakich - Zielony Balonik
Zielony Balonik, krakowski kabaret artystyczno-literacki.
Zielony Balonik, krakowski > kabaret artystyczno-literacki, który 1905-12 (sporadycznie do 1915) prezentował swoje programy w Cukierni Lwowskiej Jana Michalika (zw. później „Jamą Michalikową”). Inicjatorami było środowisko malarzy J. A. Kisielewski, E. Żeleński (brat Tadeusza), S. Kuczborski. Na wzór kabaretu > Czarny Kot w Paryżu, początkowo istniał w kameralnym gronie, wpuszczając wybranych gości za zaproszeniami. W krótkim czasie Zielony Balonik stał się centrum życia towarzyskiego. Często były to improwizowane programy satyryczno-piosenkarskie wyśmiewające konserwatywne mieszczaństwo a zwłaszcza twórcy drwili z artystowskich póz młodopolskiej cyganerii, które dominowały w Krakowie. Do tradycji kabaretu Zielony Balonik wprowadził formę kukiełkowej szopki satyrycznej (co bardzo chętnie przejęła Warszawa w okresie międzywojennym). Zielony Balonik wywarł znaczny wpływ na ukształtowanie umysłowości i literatury epoki. Gospodarzem spotkań był konferansjer S. Sierosławski. Do grona twórców związanych z kabaretem należeli plastycy, krytycy, miłośnicy sztuki, kompozytorzy i aktorzy. Dostarczali teksty, prezentowali je, komponowali do nich muzykę i wykonywali, zapewniali oprawę plastyczną i ręcznie wykonywali zaproszenia, które dostarczali znajomym. Do grona twórców należeli m.in.: K. Frycz, F. Jasieński, E. Leszczyński, W. Noskowski, Juliusz Osterwa, Z. Pruszyński, L. Puget, Leon Schiller, R. Starzewski, K. Sichulski, J. Skotnicki, T. Trzciński, W. Wojtkiewicz, T. Zakrzewski oraz Tadeusz Żeleński-Boy, któremu zawdzięczamy wydanie Słówek (1913) oddających klimat tych spotkań.
