O sztukach wszelakich - teatr ekspresjonistyczny
teatr ekspresjonistyczny, rozwijał się 1910-23 przede wszystkim przeciwko akademizmowi tradycyjnego teatru.
teatr ekspresjonistyczny, rozwijał się 1910-23 przede wszystkim w Niemczech i Rosji, ale swoim wpływem ogarnął całą Europę. Twórcy teatru ekspresjonistycznego występowali, w myśl założeń >Wielkiej Reformy Teatru, przeciwko akademizmowi tradycyjnego teatru, podkreślali dominującą rolą inscenizatora, kreowali teatr antynaturalistyczny, antyrealist., ze stylizowanymi, ekspresyjnymi dekoracjami (bryły geom., kotary, schody, podesty), dynamiczną i zaskakującą grą świateł i pełną wyrazu, antypsychol. grą aktorską. Prekursorem ekspresjonizmu w teatrze niem. był m.in. M. Reinhardt, a głównym przedstawicielem L. Jessner oraz autorzy: C. Strenheim, W. Hasenclever, E. Toller, G. Kaiser: w balecie, m.in. w układach tanecznych M. Wigman; w teatrze rosyjskim W.E. Meyerhold i J.B. Wachtangow a wśród autorów W. Majakowski; w Szwecji – A. Strindberg. W Polsce wpływy stylu ekspresjonistycznego zaznaczyły się w inscenizacjach L. Schillera, dekoracje u A. Pronaszki, Sz. Syrkusa. Eksperymentalny charakter miała inscenizacja E. Wiercińskiego ze scenografią W. Drabika sztuki Sen F. Kruszewskiej w teatrze >Reduta (1927).
