O sztukach wszelakich - Salon Niezależnych
Salon Niezależnych, polski studencki kabaret (1969-76) założony przez Jacka Kleyffa, Michała Tarkowskiego, Janusza Weissa. Salon Niezależnych, polski studencki kabaret (1969-76) założony przez Jacka Kleyffa, Michała Tarkowskiego, Janusza Weissa.
Stworzył zjawisko wykraczające poza rozrywkową ormułę kabaretu, wracając niejako do tradycji pierwszych improwizowanych >kabaretów artystycznych; określa się go nawet mianem „antykabaretu”, gdyż forma używanych środków wyrazu sprawiała wrażenie amatorskiego zmagania się z tekstem (intensywna eksploatacja, poszukiwanie „właściwych” efektów językowych), muzyką (liczne dysonanse, zafałszowania), oprawą scenograficzną (zgromadzone niemal „przypadkowe” przedmioty, rekwizyty), grą aktorką (niemal na granicy kiczu). Efekt był politycznie porażający zwłaszcza w zderzeniu z tematami i schematami zaczerpniętymi ze wszechobecnej i obowiązującej w poł. lat 70. „propagandy sukcesu ”.
Był to kabaret pokolenia Marca’68, wprowadzając w jego doświadczenia moralno-społeczne nowe roczniki studentów.
Salon Niezależnych został ostatecznie rozwiązany po fali interwencji cenzorskich, zamykania dostępu do mediów i uniemożliwiania występów w >klubach studenckich, szykanach członków zespołu. Dziś te drastyczne reakcje władz muszą dziwić po obejrzeniu zachowanych fragmentów programów, np. Żyj na huśtawce, żyj 1974), czy wysłuchaniu nagrań monologów i piosenek, m.in. Dobre wychowanie, Tolerancja, Balon, Porady i wiadomości, Telewizja, Wywiad z wodowskazem, Jajco holenderskie blues, Sejm, Zapytania z sali.
Stworzył zjawisko wykraczające poza rozrywkową ormułę kabaretu, wracając niejako do tradycji pierwszych improwizowanych >kabaretów artystycznych; określa się go nawet mianem „antykabaretu”, gdyż forma używanych środków wyrazu sprawiała wrażenie amatorskiego zmagania się z tekstem (intensywna eksploatacja, poszukiwanie „właściwych” efektów językowych), muzyką (liczne dysonanse, zafałszowania), oprawą scenograficzną (zgromadzone niemal „przypadkowe” przedmioty, rekwizyty), grą aktorką (niemal na granicy kiczu). Efekt był politycznie porażający zwłaszcza w zderzeniu z tematami i schematami zaczerpniętymi ze wszechobecnej i obowiązującej w poł. lat 70. „propagandy sukcesu ”.
Był to kabaret pokolenia Marca’68, wprowadzając w jego doświadczenia moralno-społeczne nowe roczniki studentów.
Salon Niezależnych został ostatecznie rozwiązany po fali interwencji cenzorskich, zamykania dostępu do mediów i uniemożliwiania występów w >klubach studenckich, szykanach członków zespołu. Dziś te drastyczne reakcje władz muszą dziwić po obejrzeniu zachowanych fragmentów programów, np. Żyj na huśtawce, żyj 1974), czy wysłuchaniu nagrań monologów i piosenek, m.in. Dobre wychowanie, Tolerancja, Balon, Porady i wiadomości, Telewizja, Wywiad z wodowskazem, Jajco holenderskie blues, Sejm, Zapytania z sali.
« powrót
