O sztukach wszelakich - napięcie w dramaturgii
napięcie, niezbędny czynnik dramaturgii, którego celem jest stworzenie atmosfery, zwykle narastającego oczekiwania na zmianę sytuacji, zagrożenia, czy wyjaśnienia.
napięcie, niezbędny czynnik >dramaturgii, którego celem jest stworzenie atmosfery, zwykle narastającego oczekiwania na zmianę sytuacji, zagrożenia, czy wyjaśnienia. Tworzone jest przy użyciu środków artystycznych, jak >figury retoryczne, >kontrast, >rytm czy przyjętej poetyki lub wyboru gatunku utworu, np. o charakterze sensacyjnym, thrillerach, dramatach sytuacji i psychologicznych; obecne jest w fabule świata przedstawionego (relacje między postaciami, przestrzenią, upływem czasu itp.); konstruowane kompozycją, zestawianiem, montowaniem scen, epizodów, np. w filmie planów i ujęć a także poprzez wybór użytych środków technicznych, np. >oświetlenia, zapadnie sceniczne (>scena)czy efektów specjalnych. Napięcie znajduje swoje rozładowanie w przebiegu rozwoju >akcji a w klasycznych formach dramatycznych w >katastrofie lub rozwiązaniu komediowym. W utworach o kompozycji otwartej nie wszystkie elementy napięcia są rozładowywane pozostając niejako bez odpowiedzi do rozważenia przez odbiorcę.
