O sztukach wszelakich - kamera
kamera, kamera zdjęciowa, urządzenie służące do rejestrowania obrazów obiektów znajdujących się w ruchu techniką filmową lub telewizyjną (magnetowidową, cyfrową). kamera, kamera zdjęciowa, urządzenie służące do rejestrowania obrazów obiektów znajdujących się w ruchu techniką filmową lub telewizyjną (magnetowidową, cyfrową), wykonując zdjęcia kolejno następujących po sobie faz ruchu.
W świecie podejmowano liczne próby budowy urządzenia do rejestrowania i projekcji „ruchomych obrazów” wykorzystując m.in. właściwości > camery obscury i > laterny magicy. Ważniejsze to: kinetograf (1891) amer. T.A. Edisona i W. Dicksona, pleograf (1894), biopleograf (1899) oraz aeroskop (1910) pol. K. Prószyńskiego, bioskop (1895) niem. braci E. i M. Skladanowskich, kineopticon (1895) B. Acres’a i R.W. Paula w W. Brytanii. Ostatecznie problemy techniczne rozwiązali i umiejętnie marketingowo spopularyzowali kinematograf (1895) franc. bracia A. i L. Lumière.
Kamera filmowa. to aparat optyczno-mechaniczno-elektryczny, rejestrujący obraz na > taśmie film. przesuwanej skokowo, zwykle za pomocą mechanizmu chwytakowego, zazwyczaj 24 zdjęcia (klatki) na sekundę; taśma w chwilach zatrzymania za obiektywem jest odsłaniana przez migawkę i wtedy następuje naświetlenie.
Kamera telewizyjna to urządzenie optyczno-elektoniczne > toru wizji przetwarzające obraz optyczny na sygnały elektryczne, rejestrując zazwyczaj 25 klatek na s.
W kamerze stosuje się różne rodzaje > obiektywów. Oprócz typowych kamer używa się również kamery specjalistycznych, np. do zdjęć podwodnych, trickowych, panoramicznych, przyspieszonych (np. rejestrowanie lotu pocisku czy pszczoły), zwolnionych, (np. wzrastanie rośliny), poklatkowych (np. filmy animowane).
Zdjęcia filmowe robi się „z ręki” (kamery reporterskie, amatorskie), bądź umieszczając kamery na specjalnym wózku (jazdy) czy tzw. kranie zdjęciowym (podnoszenia) itp.
Kamera dźwiękowa równocześnie zapisuje obraz i dźwięk; w technice telewizyjnej do rejestracji i opracowania dźwięku służy > tor fonii.
Kamwid, to elektroniczna przenośna kamera z wbudowanym magnetowidem i mikrofonem; przy produkcji filmów zapis dźwięku ma w zasadzie pomóc przy nagrywaniu właściwego > dźwięku w filmie. Kamera reporterska, nazywana setką, umożliwia późniejszą > emisję filmu bez specjalnych zabiegów montażowych, gdzie „zbędne” szumy dają wrażenie autentyczności – efekt wykorzystywany w filmach od czasów: > neorealizmu, > nowej fali, >cinéma vérité.
W świecie podejmowano liczne próby budowy urządzenia do rejestrowania i projekcji „ruchomych obrazów” wykorzystując m.in. właściwości > camery obscury i > laterny magicy. Ważniejsze to: kinetograf (1891) amer. T.A. Edisona i W. Dicksona, pleograf (1894), biopleograf (1899) oraz aeroskop (1910) pol. K. Prószyńskiego, bioskop (1895) niem. braci E. i M. Skladanowskich, kineopticon (1895) B. Acres’a i R.W. Paula w W. Brytanii. Ostatecznie problemy techniczne rozwiązali i umiejętnie marketingowo spopularyzowali kinematograf (1895) franc. bracia A. i L. Lumière.
Kamera filmowa. to aparat optyczno-mechaniczno-elektryczny, rejestrujący obraz na > taśmie film. przesuwanej skokowo, zwykle za pomocą mechanizmu chwytakowego, zazwyczaj 24 zdjęcia (klatki) na sekundę; taśma w chwilach zatrzymania za obiektywem jest odsłaniana przez migawkę i wtedy następuje naświetlenie.
Kamera telewizyjna to urządzenie optyczno-elektoniczne > toru wizji przetwarzające obraz optyczny na sygnały elektryczne, rejestrując zazwyczaj 25 klatek na s.
W kamerze stosuje się różne rodzaje > obiektywów. Oprócz typowych kamer używa się również kamery specjalistycznych, np. do zdjęć podwodnych, trickowych, panoramicznych, przyspieszonych (np. rejestrowanie lotu pocisku czy pszczoły), zwolnionych, (np. wzrastanie rośliny), poklatkowych (np. filmy animowane).
Zdjęcia filmowe robi się „z ręki” (kamery reporterskie, amatorskie), bądź umieszczając kamery na specjalnym wózku (jazdy) czy tzw. kranie zdjęciowym (podnoszenia) itp.
Kamera dźwiękowa równocześnie zapisuje obraz i dźwięk; w technice telewizyjnej do rejestracji i opracowania dźwięku służy > tor fonii.
Kamwid, to elektroniczna przenośna kamera z wbudowanym magnetowidem i mikrofonem; przy produkcji filmów zapis dźwięku ma w zasadzie pomóc przy nagrywaniu właściwego > dźwięku w filmie. Kamera reporterska, nazywana setką, umożliwia późniejszą > emisję filmu bez specjalnych zabiegów montażowych, gdzie „zbędne” szumy dają wrażenie autentyczności – efekt wykorzystywany w filmach od czasów: > neorealizmu, > nowej fali, >cinéma vérité.
« powrót
