O sztukach wszelakich - Kantor Tadeusz
Kantor Tadeusz (1915-90), polski malarz, grafik, scenograf, reżyser teatralny, jeden z najwybitniejszych twórców Drugiej Reformy Teatru i czołowy polski artysta XX w. 
Kantor Tadeusz (1915-90), polski malarz, grafik, scenograf, reżyser teatralny, jeden z najwybitniejszych twórców → Drugiej Reformy Teatru i czołowy polski artysta XX w., łączący plast. widzenie formy z potrzebą głębokiego emocjonalnego przekazu; 1934-39 studiował w ASP w Krakowie; w czasie okupacji założył i prowadził (1942-44) eksperymentalny podziemny Teatr Niezależny, realizujący ideę teatru autonomicznego wyrażającego się w plastyce (m.in. Powrót Odysa S. Wyspiańskiego); 1945 był jednym z twórców krakowskiej Grupy Młodych Plastyków, która 1948 zorganizowała słynną Wystawę Sztuki Nowoczesnej w krakowskim Pałacu Sztuki; 1945-56 współpracował z teatrami zawodowymi i amatorskimi jako reżyser i scenograf; 1956 wraz z M. Jaremą założył teatr → Cricot 2; Do jego najwybitniejszych inscenizacji należą: Kurka wodna (1967), Umarła klasa (1975), Wielopole, Wielopole (1980), Niech sczezną artyści (1985), Dziś są moje urodziny (1990, premiera pośmiertna).
1957 współtworzył Grupę Krakowską II; dużo podróżował, uczestnicząc w ważnych wydarzeniach plastycznych.
W Europie był niekwestionowanym autorytetem, propagatorem sztuki awangard. i wyznawcą nieograniczonej swobody twórczej. Jego malarstwo zmieniało się; początkowo tworzył metaforyczno-abstrakcyjne kompozycje inspirowane surrealizmem; ok. 1955 zaczął malować abstrakcyjne obrazy w typie informel o ekspresyjnej materii pełnej plam i rozprysków farby; lata 60. to okres nieustających eksperymentów; Kantor odchodzi od tradycyjnego pojmowania obrazu, tworząc liczne → asamblaże, ambalaże i environment; jednym z najczęstszych działań artysty było mocowanie do płótna różnych przedmiotów (kopert, toreb, parasoli).
Jako pierwszy w Polsce organizował → happeningi (List w Galerii Foksal w Warszawie, z którą współpracował; Paronamiczny happening morski, Osieki 1967); cykle malarskie z lat 70. i 80. wykazują silny związek z działalnością teatralną.
Kantor Tadeusz (1915-90), polski malarz, grafik, scenograf, reżyser teatralny, jeden z najwybitniejszych twórców → Drugiej Reformy Teatru i czołowy polski artysta XX w., łączący plast. widzenie formy z potrzebą głębokiego emocjonalnego przekazu; 1934-39 studiował w ASP w Krakowie; w czasie okupacji założył i prowadził (1942-44) eksperymentalny podziemny Teatr Niezależny, realizujący ideę teatru autonomicznego wyrażającego się w plastyce (m.in. Powrót Odysa S. Wyspiańskiego); 1945 był jednym z twórców krakowskiej Grupy Młodych Plastyków, która 1948 zorganizowała słynną Wystawę Sztuki Nowoczesnej w krakowskim Pałacu Sztuki; 1945-56 współpracował z teatrami zawodowymi i amatorskimi jako reżyser i scenograf; 1956 wraz z M. Jaremą założył teatr → Cricot 2; Do jego najwybitniejszych inscenizacji należą: Kurka wodna (1967), Umarła klasa (1975), Wielopole, Wielopole (1980), Niech sczezną artyści (1985), Dziś są moje urodziny (1990, premiera pośmiertna).1957 współtworzył Grupę Krakowską II; dużo podróżował, uczestnicząc w ważnych wydarzeniach plastycznych.
W Europie był niekwestionowanym autorytetem, propagatorem sztuki awangard. i wyznawcą nieograniczonej swobody twórczej. Jego malarstwo zmieniało się; początkowo tworzył metaforyczno-abstrakcyjne kompozycje inspirowane surrealizmem; ok. 1955 zaczął malować abstrakcyjne obrazy w typie informel o ekspresyjnej materii pełnej plam i rozprysków farby; lata 60. to okres nieustających eksperymentów; Kantor odchodzi od tradycyjnego pojmowania obrazu, tworząc liczne → asamblaże, ambalaże i environment; jednym z najczęstszych działań artysty było mocowanie do płótna różnych przedmiotów (kopert, toreb, parasoli).
Jako pierwszy w Polsce organizował → happeningi (List w Galerii Foksal w Warszawie, z którą współpracował; Paronamiczny happening morski, Osieki 1967); cykle malarskie z lat 70. i 80. wykazują silny związek z działalnością teatralną.
« powrót
