O sztukach wszelakich - Holoubek Gustaw
Gustaw Holoubek (1923-2008), polski aktor, reżyser teatralny i filmowy, pedagog.
Gustaw Holoubek (1923-2008), polski aktor, reżyser teatralny i filmowy, pedagog. Występuje od 1947 w Krakowie, Katowicach, od 1958 w Warszawie (Teatr Polski, Teatr Narodowy 1963–68, Teatr Dramatyczny – także dyrektor 1972–82, od 1989 Teatr Ateneum); prezes SPATiF-u i ZASP; 1976–82 poseł na sejm, 1989–91 senator. Uważany za jednego z najwybitniejszych polskich aktorów: gra jego odznacza się umiarem, powściągliwością i specyficzną melodią słowa; jest to aktorstwo zaliczane do nurtu gry z dystansem do odtwarzanej postaci, a zarazem przekonywającym utożsamianiem się z nią; posiada dar koncentrowania na sobie uwagi widza; Holoubek stworzył wiele kreacji bohaterów-intelektualistów. Z wielu ról należy wymienić: Trąd w pałacu sprawiedliwości - U. Betti 1956, Diabeł i Pan Bóg - Jean Paul Sartre 1960, tytułowa w Królu Edypie Sofoklesa 1961; kreacje ról szekspirowskich (Hamlet 1962, Ryszard II 1964, Król Lir 1977) oraz w dramatach: Namiestnik - R. Hochhuth 1966, Dziady - Adam Mickiewicz, reż. Kazimierz Dejmek 1967 (jako Gustaw-Konrad), Rzeźnia 1975 i Pieszo 1981 - Sławomir Mrożek, Operetka - Witold Gombrowicz 1980. Na ekranie debiutował w 1953, grając w ponad 50 filmach kinowych i telewizyjnych, m.in. w filmach Wojciecha J. Hasa (Pętla 1957, Pożegnania 1958, Sanatorium pod Klepsydrą 1973); Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego (Gangsterzy i filantropi 1963, Prawo i pięść 1964); Tadeusza Konwickiego (Salto 1965, Jak daleko stąd, jak blisko 1972 Lawa 1989), Jerzego Zaorskiego Jezioro Bodeńskie 1985; w telew. grał m.in. w sztukach: Klub profesora Tutki, reż. A. Kondratiuk 1966-68 (serial), Kartoteka Tadeusz Różewicz 1979 (jako Bohater), Królewskie sny, reż. G. Warchoł 1988, Mistrz i Małgorzata, reż. Maciej Wojtyszko 1988. Jako aktor i reżyser poddaje wnikliwej analizie tekst wydobywając z niego materiał do aktorskich kreacji, m.in. reżyserując Mazepę Juliusza Słowackiego (1953 i 92, także film 1975); Hamleta Wiliama Szekspira 1962, Na dnie – Maksym Gorki 1995 (teatr telewizji) i cykl filmów telewizyjnych Spóźnieni przechodnie 1962,
M. Czanerle Gustaw Holoubek. Notatki o aktorze myślącym, Warszawa 1972;
