O sztukach wszelakich - francuski realizm poetycki
francuski realizm poetycki, w końcu lat 30. ukształtował się nurt filmu psychologicznego o lewicowych sympatiach, zw. też francuska szkołą realizmu poetyckiego.
W końcu lat 30. ukształtował się nurt filmu psychologicznego o lewicowych sympatiach, zw. też francuską szkołą realizmu poetyckiego. Stworzony został przez scenarzystę i poetę Jacques Préverta oraz reżyserów Marcel Carne’a, Julien Duviviera i Jean Renoira.
Realizm ustępuje miejsce poetyckiej mrocznej konstrukcji świata przedstawionego, w którym sposób pokazywanych sytuacji narzucał wiele interpretacji. Nieszczęśliwi, samotni bohaterowie o bogatym wnętrzu, często pochodzący z nizin społecznych, rozczarowani życiem, skłóceni ze społeczeństwem i sobą, prowadzą niekończące się monologi wewnętrzne.
Nurt francuskiego realizmu poetyckiego rozpoczęły filmy Jean Renoira (Suka 1931, Toni 1935) i Julien Duviviera (Wielka wygrana 1936, Pépé le Moko 1937), Marcel Carné - Ludzie za mgłą 1938, Reguła gry 1939. Szczytowym osiągnięciem tego nurtu byli Komedianci Marcel Carnégo 1943-45 z J.-L. Barrault’em.
Gwiazda tego nurtu był Jean Gabin.
Francuski realizm poetycki miał wpływ na neorealizm włoski i tym samym na powojenny ruch narodowych szkół filmowych.
Nurt francuskiego realizmu poetyckiego rozpoczęły filmy Jean Renoira (Suka 1931, Toni 1935) i Julien Duviviera (Wielka wygrana 1936, Pépé le Moko 1937), Marcel Carné - Ludzie za mgłą 1938, Reguła gry 1939. Szczytowym osiągnięciem tego nurtu byli Komedianci Marcel Carnégo 1943-45 z J.-L. Barrault’em.
Gwiazda tego nurtu był Jean Gabin.
Francuski realizm poetycki miał wpływ na neorealizm włoski i tym samym na powojenny ruch narodowych szkół filmowych.
« powrót
