O sztukach wszelakich - filmowa muzyka
filmowa muzyka, muzyka towarzysząca obrazowi filmowemu.
filmowa muzyka, muzyka towarzysząca obrazowi film. W kinie niemym ilustrację muz. tworzył improwizujący w czasie seansu pianista (taper). Czasami jego rolę przejmował zespół instrumentalny, a po 1920 nawet cała orkiestra. Powstanie 1927 filmu dźwiękowego zapoczątkowało rozwój muzyki filmowej stanowiącej integralną część dzieła. Wyróżnia się muzykę obecną w świecie przedstawionym (muzyka w kadrze) i muzykę słyszalną tylko dla widza (muzyka poza kadrem). Muzyka filmowa spełnia funkcje:
a) ilustracyjną –stanowi wówczas komentarz do obrazu, jest przerywnikiem, buduje tło lub wzmacnia nastrój;
b) kontrapunktową, kiedy stoi w opozycji wobec warstwy wizualnej filmu.
Wykorzystywana jest także jako motyw przewodni dzieła, a w filmach abstrakcyjnych jako dźwiękowa transpozycja wizualnych zdarzeń.
Może występować w formie adaptowanej lub w postaci kompozycji oryginalnych, tworzonych specjalnie dla danego filmu.
Szczególną rolę odgrywa w filmach muzycznych i teledyskach.
Cenieni kompozytorzy muzyki filmowej to m.in.: Brytyjczycy B. Britten, P.M. Davies, L. Rosenman, W. Walton; Francuzi G. Auric, G. Delerue, M. Jarre, M. Jaubert, J. Kosma, M. Legrand; Niemcy H. Eisler, H. Henze; Amerykanie D. Tiomkin, B. Kaper; Włosi E. Morricone, N. Rota; Rosjanie A. Chaczaturian, A. Pietrow, S. Prokofjew, D. Szostakowicz; Polacy Jan A.P. Kaczmarek, W. Kazanecki, W. Kilar, K. Komeda-Trzciński, Z. Konieczny, A. Kurylewicz, A. Markowski, R. Palester, J.K. Pawluśkiewicz, K. Penderecki, Z. Preisner, K. Serocki.
Zob. też: film dźwiękowy.
a) ilustracyjną –stanowi wówczas komentarz do obrazu, jest przerywnikiem, buduje tło lub wzmacnia nastrój;
b) kontrapunktową, kiedy stoi w opozycji wobec warstwy wizualnej filmu.
Wykorzystywana jest także jako motyw przewodni dzieła, a w filmach abstrakcyjnych jako dźwiękowa transpozycja wizualnych zdarzeń.
Może występować w formie adaptowanej lub w postaci kompozycji oryginalnych, tworzonych specjalnie dla danego filmu.
Szczególną rolę odgrywa w filmach muzycznych i teledyskach.
Cenieni kompozytorzy muzyki filmowej to m.in.: Brytyjczycy B. Britten, P.M. Davies, L. Rosenman, W. Walton; Francuzi G. Auric, G. Delerue, M. Jarre, M. Jaubert, J. Kosma, M. Legrand; Niemcy H. Eisler, H. Henze; Amerykanie D. Tiomkin, B. Kaper; Włosi E. Morricone, N. Rota; Rosjanie A. Chaczaturian, A. Pietrow, S. Prokofjew, D. Szostakowicz; Polacy Jan A.P. Kaczmarek, W. Kazanecki, W. Kilar, K. Komeda-Trzciński, Z. Konieczny, A. Kurylewicz, A. Markowski, R. Palester, J.K. Pawluśkiewicz, K. Penderecki, Z. Preisner, K. Serocki.
Zob. też: film dźwiękowy.
« powrót
