O sztukach wszelakich - dramat radiowy
dramat radiowy, inaczej: słuchowisko, to odmiana dramatu podporządkowana przekazowi dźwiękowemu. dramat radiowy, inaczej: słuchowisko, to odmiana dramatu podporządkowana przekazowi dźwiękowemu.
W > didaskaliach i formach wypowiedzi bohaterów zapisane, zakodowane są > akustyczne efekty charakteryzujące postaci, ich zachowania, miejsca akcji, rekwizyty, nastrój itp.; najczęściej jest > adaptacją epiki, liryki (estrada poetycka) i dramatu, będąc współczesną odmianą > teatru czytanego; ale powstają też oryginalne dramaty radiowe np. Pogrzeb Kiejstuta W. Hulewicza 1928, słuchowiska Zegarek Jerzego Szaniawskiego 1935 a także Tadeusza Peipera, Melchiora Wańkowicza, M. Choromańskiego W. L. Terleckiego, I. Iredyńskiego, J. Krasińskiego, Henryka Bardijewskiego; popularne są tzw. powieści radiowe (Maria Kuncewiczowa Dni powszednie państwa Kowalskich 1938), i cykle J. Janickiego i A. Mularczyka: Matysiakowie, W Jezioranach.
W Polsce radiowy >teatr wyobraźni działa od 1925, po wojnie jako Teatr Polskiego Radia; zob. też: serial.
W > didaskaliach i formach wypowiedzi bohaterów zapisane, zakodowane są > akustyczne efekty charakteryzujące postaci, ich zachowania, miejsca akcji, rekwizyty, nastrój itp.; najczęściej jest > adaptacją epiki, liryki (estrada poetycka) i dramatu, będąc współczesną odmianą > teatru czytanego; ale powstają też oryginalne dramaty radiowe np. Pogrzeb Kiejstuta W. Hulewicza 1928, słuchowiska Zegarek Jerzego Szaniawskiego 1935 a także Tadeusza Peipera, Melchiora Wańkowicza, M. Choromańskiego W. L. Terleckiego, I. Iredyńskiego, J. Krasińskiego, Henryka Bardijewskiego; popularne są tzw. powieści radiowe (Maria Kuncewiczowa Dni powszednie państwa Kowalskich 1938), i cykle J. Janickiego i A. Mularczyka: Matysiakowie, W Jezioranach.
W Polsce radiowy >teatr wyobraźni działa od 1925, po wojnie jako Teatr Polskiego Radia; zob. też: serial.
« powrót
