O sztukach wszelakich - Dionizje
Dionizje, w starożytnych Atenach święta ku czci Dionizosa, podczas których składano ofiary, organizowano zabawy ludowe oraz agony sportowe i artystystyczne.
Dionizje, w starożytnych Atenach święta ku czci Dionizosa, podczas których składano ofiary, organizowano zabawy ludowe oraz agony sportowe i artystystyczne. Obchodzono je cztery razy w roku.
Lenaje (grudzień) organizowano z okazji tłoczenia wina. 581 – 561 p.n.e. rozpoczęto wystawianie przy tej okazji pierwszych komedii. Ponieważ w grudniu na święta przybywało niewielu gości zewnętrznych, do → agonu dopuszczano sztuki kontrowersyjne, poruszające drażliwe tematy.
Małe Dionizje (grudzień–styczeń) obchodziła ludność osad attyckich dla uczczenia pory otwierania naczyń z młodym winem.
Antesterie (luty–marzec) były świętem ogólnojońskim, podczas którego dokonywano degustacji nowego wina.
Wielkie(marzec–kwiecień) to gł. święto z procesją posągu Dionizosa do gaju Akademosa. Od rządów Pizystrata 534 p.n.e. było to oficjalne święto państwowe, z wprowadzonym przez Tespisa przedstawieniem dramatycznym. Najważniejszą częścią obrzędów były misteria. Doprowadzały one uczestników do przeżycia całkowitej spójni z bóstwem i oczyszczenia (→ katharsis). W burzliwych procesjach, chóralnych śpiewach i tańcach brali udział wszyscy, doprowadzając się do niespotykanego w innych obrzędach stanu przeżycia świętości. Ten
Dionizje nurt kultu boga wina i natchnienia początkowo miał charakter orgiastyczny, z czasem złagodniał. Dytyramby - pieśni, inscenizowane tańce prezentowały tematy z mitu Dionizosa, które zawierały w sobie historie komiczne i tragiczne. Z czasem zaczęto je rozdzielać, dopracowując formę literacką i widowiskową, co w konsekwencji doprowadziło do powstania → komedii, → tragedii i → dramatu satyrowego.
Dziś do tradycji Wielkich Dionizji nawiązuje obchodzony 27 marca Międzynarodowy Dzień Teatru.
Lenaje (grudzień) organizowano z okazji tłoczenia wina. 581 – 561 p.n.e. rozpoczęto wystawianie przy tej okazji pierwszych komedii. Ponieważ w grudniu na święta przybywało niewielu gości zewnętrznych, do → agonu dopuszczano sztuki kontrowersyjne, poruszające drażliwe tematy.
Małe Dionizje (grudzień–styczeń) obchodziła ludność osad attyckich dla uczczenia pory otwierania naczyń z młodym winem.
Antesterie (luty–marzec) były świętem ogólnojońskim, podczas którego dokonywano degustacji nowego wina.
Wielkie(marzec–kwiecień) to gł. święto z procesją posągu Dionizosa do gaju Akademosa. Od rządów Pizystrata 534 p.n.e. było to oficjalne święto państwowe, z wprowadzonym przez Tespisa przedstawieniem dramatycznym. Najważniejszą częścią obrzędów były misteria. Doprowadzały one uczestników do przeżycia całkowitej spójni z bóstwem i oczyszczenia (→ katharsis). W burzliwych procesjach, chóralnych śpiewach i tańcach brali udział wszyscy, doprowadzając się do niespotykanego w innych obrzędach stanu przeżycia świętości. Ten
Dionizje nurt kultu boga wina i natchnienia początkowo miał charakter orgiastyczny, z czasem złagodniał. Dytyramby - pieśni, inscenizowane tańce prezentowały tematy z mitu Dionizosa, które zawierały w sobie historie komiczne i tragiczne. Z czasem zaczęto je rozdzielać, dopracowując formę literacką i widowiskową, co w konsekwencji doprowadziło do powstania → komedii, → tragedii i → dramatu satyrowego.
Dziś do tradycji Wielkich Dionizji nawiązuje obchodzony 27 marca Międzynarodowy Dzień Teatru.
« powrót
