O sztukach wszelakich - cinema verite
cinéma vérité, metoda realizacji filmów dokumentalnych, później także fabularnych.
cinéma vérité [sinema werite; franc. ‘kino prawda’], metoda realizacji filmów dokumentalnych, później także fabularnych; jej pionierem był w latach 30. reżyser rosyjski D.A. Wiertow. Cinéma vérité polega na ukazywaniu rzeczywistości bez reżyserskiej interwencji, co pozwala zachować autentyzm relacji; wywiady, realizowane przed kamerą w formie sondy socjologicznej, oparte były na spontanicznie formułowanych pytaniach i odpowiedziach; czołowi przedstawiciele: J. Rouch (Ja, czarny 1959, Kronika jednego lata 1961), Ch. Marker (Piękny maj 1963), F. Reichenbach (Ameryka oczyma Francuza 1960). Metoda cinéma vérité rozwinęła się we Francji pod wpływem → nowej fali lat 50. i włoskiego → neorealizmu, a także w wyniku rozwoju techniki filmowej i telewizyjnej. W USA znana jako cinéma direct; w Polsce metodę tę stosował K. Karabasz.
« powrót
