O sztukach wszelakich - czarna komedia
czarna komedia, gatunek komedii teatralnej i filmowej, bliski tragikomedii.
czarna komedia, gatunek komedii teatralnej i filmowej, bliski → tragikomedii; posługujący się makabrycznym i absurdalnym humorem.
Czarna komedia opowiada o sprawach ostatecznych, wydobywa i podkreśla tragiczny obraz świata, demaskuje mechanizmy społeczne, neguje wszelkie systemy wartości, odkrywa ciemną stronę ludzkiej natury, a zakończenie, nawet jeśli szczęśliwe, ma ironiczny sens. Wywodzi się z surrealizmu, kabaretu literackiego, makabreski, czerpie inspiracje z groteski i absurdu; przykładowe sztuki teatr. i filmy utrzymane w tej konwencji: Arszenik i stare koronki J. Kesserlinga (1942), Szlachectwo zobowiązuje R. Hamera (1949), Lekcja E. Ionesco (1950), Zbrodnicze życie Archibalda de la Cruz L. Buñuela (1955), Na pełnym morzu (1963) i Tango (1965) Sławomira Mrożka, Miłość i śmierć W. Allena (1975).
Czarna komedia opowiada o sprawach ostatecznych, wydobywa i podkreśla tragiczny obraz świata, demaskuje mechanizmy społeczne, neguje wszelkie systemy wartości, odkrywa ciemną stronę ludzkiej natury, a zakończenie, nawet jeśli szczęśliwe, ma ironiczny sens. Wywodzi się z surrealizmu, kabaretu literackiego, makabreski, czerpie inspiracje z groteski i absurdu; przykładowe sztuki teatr. i filmy utrzymane w tej konwencji: Arszenik i stare koronki J. Kesserlinga (1942), Szlachectwo zobowiązuje R. Hamera (1949), Lekcja E. Ionesco (1950), Zbrodnicze życie Archibalda de la Cruz L. Buñuela (1955), Na pełnym morzu (1963) i Tango (1965) Sławomira Mrożka, Miłość i śmierć W. Allena (1975).
« powrót
