O sztukach wszelakich - Bogusławski Wojciech
Bogusławski Wojciech, Romuald (1757-1829), polski dramatopisarz, aktor, reżyser, zw. "ojcem teatru polskiego ".
Bogusławski Wojciech, Romuald (1757-1829), polski dramatopisarz, aktor, reżyser, zw. "ojcem teatru polskiego ". Debiutował 1778 jako aktor, śpiewak operowy i autor sceniczny; na scenie występował do 1827 kreując różne typy sceniczne: zaczynał od ról > amantów, potem grał "mędrców z ludu", okrutnych tyranów, nieszczęśliwych starców, szlachetnych obrońców wiary, sprawiedliwości, honoru.
Propagator ideologii oświecenia, rzecznik Stronnictwa Patriotycznego i wolnomularz. Jego teatr zawsze pełnił ważne funkcje wychowawczo-obywatelskie – oprócz spektakli organizował wokół swoich placówek bogate życie kulturalne; walczył o byt stałego, zawodowego teatru polskiego o narodowym, postępowym repertuarze; wystawiał sztuki o aktualnych treściach politycznych i społecznych (np. Powrót posła Juliana Ursyna Niemcewicza 1791). Reżyserował dramy i opery, w których często przemycał aluzje polityczne.
Trzykrotnie był dyrektorem > Teatru Narodowego (1783-85, 90-94 i 1799-1814). Prowadził własny teatr w Poznaniu (1783), stały teatr w Wilnie (1785-89) i we Lwowie (1794-99).
W 1811 założył w Warszawie pierwszą polską > szkołę teatralną (wydał podręcznik gry aktorskiej pt. Dramaturgia, czyli Nauka sztuki scenicznej dla Szkoły Teatralnej..., 1812).
Przełożył i napisał ok. 80 utworów scenicznych, m.in.: Nędza uszczęśliwiona (1778), Henryk VI na łowach (1792), Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Góralez muzyką J. Stefaniego (1794), Spazmy modne (1797), Nazywany był "polskim Molierem". Wprowadził na polską scenę dramaty Wiliama Szekspira (Hamlet 1798, Otello 1801), Fryderyka Schillera, P. Corneille'a, J.B. Racine'a, Woltera.
Hasło >>> w Wikipedii
